Tegenwoordig is het bon ton om oude Erard-vleugels, desnoods begraven onder tonnen kippenstront uit oude stallingen te slepen en ze met veel zorg en vlijt om te tunen tot verloren gewaande kostbaarheden waarvoor wij in de concertzaal in aanbidding op de knieën dienen neer te zijgen. Eigenaardig genoeg noemen we deze restauratieve reflex niet reactionair maar progressief. Pianisten die daar niet in meegaan, zoals Alfred Brendel, noemen we daarentegen conservatief. Tja.
Wagner als glijmiddel voor het Huis Erard?
Wagner als glijmiddel voor het Huis Erard?
Wagner als glijmiddel voor het Huis Erard?
Tegenwoordig is het bon ton om oude Erard-vleugels, desnoods begraven onder tonnen kippenstront uit oude stallingen te slepen en ze met veel zorg en vlijt om te tunen tot verloren gewaande kostbaarheden waarvoor wij in de concertzaal in aanbidding op de knieën dienen neer te zijgen. Eigenaardig genoeg noemen we deze restauratieve reflex niet reactionair maar progressief. Pianisten die daar niet in meegaan, zoals Alfred Brendel, noemen we daarentegen conservatief. Tja.