DAS LICHT AM ENDE KOMMT AUS UNS SELBST Jarenlang was de Staatsopera van Stuttgart het laboratorium van Wieland Wagner. Het Württembergse operahuis hield er de fraaie bijnaam “Winter-Bayreuth” aan over. Die focus op het experimentele probeert het tot op vandaag trouw te blijven, zij het nu al enkele decennia in dienst van het Duitse Regietheater en dat met zeer wisselende resultaten, om het met een eufemisme te zeggen. Terwijl Wieland Wagner een stuk als Parsifal nog naar de geest van Wagner ensceneerde (en zoals ik het hier neerschrijf lijkt het wel ouderwets!) heeft de Catalaanse schandaalregisseur Calixto Bieito ook deze brug volledig opgeblazen. Het zal niemand verbazen dat zijn Parsifal, die hier in april 2010 haar première beleefde, van het Weihfestspiel geen spaander over laat. Daarin is hij niet bijster origineel maar Bieito gaat daarin veel verder dan alle anderen. En hoezeer de vervreemding ook toeslaat, zijn sarcastisch visioen van de apocalyps, vervuld van geweld en religieus fanatisme is opzienbarend én entertainend. Laten we zeggen dat deze Parsifal in feite een co-productie is van de componist en de regisseur.
Parsifal in Stuttgart
Parsifal in Stuttgart
Parsifal in Stuttgart
DAS LICHT AM ENDE KOMMT AUS UNS SELBST Jarenlang was de Staatsopera van Stuttgart het laboratorium van Wieland Wagner. Het Württembergse operahuis hield er de fraaie bijnaam “Winter-Bayreuth” aan over. Die focus op het experimentele probeert het tot op vandaag trouw te blijven, zij het nu al enkele decennia in dienst van het Duitse Regietheater en dat met zeer wisselende resultaten, om het met een eufemisme te zeggen. Terwijl Wieland Wagner een stuk als Parsifal nog naar de geest van Wagner ensceneerde (en zoals ik het hier neerschrijf lijkt het wel ouderwets!) heeft de Catalaanse schandaalregisseur Calixto Bieito ook deze brug volledig opgeblazen. Het zal niemand verbazen dat zijn Parsifal, die hier in april 2010 haar première beleefde, van het Weihfestspiel geen spaander over laat. Daarin is hij niet bijster origineel maar Bieito gaat daarin veel verder dan alle anderen. En hoezeer de vervreemding ook toeslaat, zijn sarcastisch visioen van de apocalyps, vervuld van geweld en religieus fanatisme is opzienbarend én entertainend. Laten we zeggen dat deze Parsifal in feite een co-productie is van de componist en de regisseur.