ONCE UPON A TIME IN CATALONIA Parsifal is een werk dat door zijn geringe scènische actie en zijn sterk onder de huid gaande muziek een onuitputtelijke wereld aan beelden oproept. Mits kundig gedoseerd, kan het werk profiteren van een aanslag op het netvlies. Dat Carlus Padrissa daar zou op inspelen hoeft niemand te verbazen die een beetje vertrouwd is met de exuberante visuele portfolio van het Catalaanse theatercollectief La Fura dels Baus. Het risico bestond dat hij het stuk daarmee kapot zou spelen zoals hij dat met "Les Troyens" in Valencia heeft gedaan maar die catastrofe heeft zich in Keulen gelukkig niet voltrokken. Al bij al bleef de schade beperkt en gelukkig voor ons nam Padrissa Wagners maxime ter harte het werk als een "Bühnenweihfestspiel" te behandelen. Daarmee lag de weg open voor een avondje zinnelijk theater, precies datgene wat de Parsifalgemeenschap in Antwerpen met opzet wordt onthouden. Afgaande op enkele commentaren op de Antwerpse Parsifal scheiden de geesten zich nog altijd aan het crypto-religieuze karakter van het werk. Kort samengevat: wie Wagner vertrouwt aanvaardt de spirituele lading van het stuk; wie Wagner wantrouwt verkneukelt zich aan elke kritische lezing en maakt zichzelf wijs dat het stuk zo ook werkt. Nou, vergeet het maar.
La Fura's Parsifal in Keulen
La Fura's Parsifal in Keulen
La Fura's Parsifal in Keulen
ONCE UPON A TIME IN CATALONIA Parsifal is een werk dat door zijn geringe scènische actie en zijn sterk onder de huid gaande muziek een onuitputtelijke wereld aan beelden oproept. Mits kundig gedoseerd, kan het werk profiteren van een aanslag op het netvlies. Dat Carlus Padrissa daar zou op inspelen hoeft niemand te verbazen die een beetje vertrouwd is met de exuberante visuele portfolio van het Catalaanse theatercollectief La Fura dels Baus. Het risico bestond dat hij het stuk daarmee kapot zou spelen zoals hij dat met "Les Troyens" in Valencia heeft gedaan maar die catastrofe heeft zich in Keulen gelukkig niet voltrokken. Al bij al bleef de schade beperkt en gelukkig voor ons nam Padrissa Wagners maxime ter harte het werk als een "Bühnenweihfestspiel" te behandelen. Daarmee lag de weg open voor een avondje zinnelijk theater, precies datgene wat de Parsifalgemeenschap in Antwerpen met opzet wordt onthouden. Afgaande op enkele commentaren op de Antwerpse Parsifal scheiden de geesten zich nog altijd aan het crypto-religieuze karakter van het werk. Kort samengevat: wie Wagner vertrouwt aanvaardt de spirituele lading van het stuk; wie Wagner wantrouwt verkneukelt zich aan elke kritische lezing en maakt zichzelf wijs dat het stuk zo ook werkt. Nou, vergeet het maar.