Het moeras van de darmsnaren

Kent Nagano en Concerto Köln/Dresdner Festspielorchester met Siegfried concertant in Keulen (****) [live]

Kent Nagano © Antoine Saito

Als “historisch geïnformeerde” uitvoeringen niet leiden tot een betere balans tussen het orkest en de solisten en tussen de instrumentengroepen onderling, tot interessante orkestkleuren, tot een grotere verstaanbaarheid van de tekst, tot sonoriteiten met meer schakeringen, tot grotere opwinding in de orkestraal dominante passages, wat is dan de zin ervan? De authentieke muziekpraktijk met periodeinstrumenten heeft misschien nieuwe interpretatiemodellen opgeleverd voor de oude muziek maar voor de lyrische muziek van de negentiende eeuw zijn de resultaten wat mij betreft nogal teleurstellend. Tot nog toe heeft enkel Thomas Hengelbrock met het Balthasar Neumann orkest op mij een grote indruk nagelaten in Cavalleria Rusticana. Toen verschuilde de Siciliaanse zon zich niet tussen de notenbalken. Ook deze “historisch geïnformeerde” Siegfried is in vele opzichten problematisch. Het aanwezige publiek vond het geweldig maar de Keulse Philharmonie was in tegenstelling tot Die Walküre niet uitverkocht.