Bayreuth begraaft Tannhäuser
De zowel door pers als publiek uitgebraakte productie van Tannhäuser in de regie van Sebastian Baumgarten wordt vervroegd van de affiche genomen in Bayreuth. Hans Neuenfels' Lohengrin zal de leemte opvullen. Zurück zum Rattenversuchslabor also. Ook al geen geweldig vooruitzicht.
Daarmee komt er een eerste barst in het onfortuinlijke huwelijk tussen Bayreuth en de Berlijnse Volksbuehne, een doodlopend artistiek spoor waar mevrouw Katharina Wagner 100% verantwoordelijkheid voor draagt. Reken maar dat er nog meer van dit soort teleurstellingen op de Groene Heuvel zullen neerdalen.
Neem nu Parsifal. De geschifte kladschilder Jonathan Meese, aan wie Bayreuth de volgende Parsifal heeft uitbesteed, bracht zichzelf enkele weken geleden nog maar eens in opspraak door publiekelijk de Hitler-groet uit te voeren. Het grappige, het artistieke, het subversieve daarvan ontgaat mij volledig. Het in deze zaken snel overspannen Bayreuth geeft echter geen kik. Probeer dat maar eens te rijmen met de lompe behandeling die Yevgeni Nikitin vorige zomer te beurt viel. Tja, het helpt als de grote Frank Castorf je de hand boven het hoofd houdt. Maar hoe lang nog?
Niet lang meer als het van de eminente dieptepsycholoog en Bayreuth-kenner Gottfried Wagner afhangt. Die verklaarde onlangs in een van zijn zeldzaam heldere momenten: "Die Wagners und die Festspiele - das sollte Geschichte sein. So geht es nicht weiter". Het valt te hopen dat hij dat adagium ook op zichzelf zal toepassen zodat verdere kutboekjes over zijn overgrootvader ons bespaard zullen blijven.